1.AĞLAMAYA BIRAKMA YÖNTEMİ (CRY İT OUT)

6 aydan küçük bebekler için önerilmez. Bebek uyku zamanı geldiğinde yatağına yatırılır ve sonrasında neredeyse hiç ebeveyn desteği almadan kendi kendini sakinleştirmeyi öğrenerek uykuya dalması beklenir. En önemli savunucusu çocuk doktor Dr. Weissbluth’tur. Ebeveyn desteğinin en az olduğu uyku eğitim metodu olduğundan, birçok uzman tarafından bebek yalnız bırakıldığı ve çokça ağladığı için eleştirilse de, özellike Amerika’da sıkça uygulanan bir uyku eğitim sistemidir.

2.KONTROLLÜ AĞLAMA YÖNTEMİ

Adını, yöntemin en önemli savunucusu Dr. Richard Ferber’den alır ve bu nedenle “ Ferber yöntemi “ olarak da bilinir. Yine 6 aydan büyük olan bebek, doğru saat ve rutinlerden sonra yatağına bırakılır ve ebeveyn odadan çıkar. Ancak bu yöntemde ebeveyn giderek artan aralıklarla (5 dk- 10 dk- 15 dk) bebeğin yanına girerek onu kontol eder. Bir miktar ebeveyn desteği ve kontrolü içerse de, yine de bebeğin yatakta kendi kendini sakinleştirmeyi öğrenirken çoğu zaman ağladığı bir yöntemdir.

3.AŞAMALI AZALMA, YUMUŞAK GEÇİŞ YÖNTEMLERİ (NO CRY)

Gözyaşı içermeyen yöntemler olarak da adlandırılmalarına rağmen yine de bir miktar ağlama içeren yöntemlerdir. Bebeğe hayatının ilk aylarında bile yatakta uyumayı öğretmek için kullanılabilirler. ElisabethPantley, TracyHogg, Kim West, Dr. William Sears gibi uzmanların uyku eğitiminde maksimum desteği ve minimum ağlama ile bebeğe yatağında kendi kendine uyumayı öğretmek amacıyla yayınladıklar kitapları bulunmaktadır. Yumuşak geçiş dşye adlandırabileceğimiz bu farklı yöntemlerin ortak noktası, bebeğin mevcut uyku alışkanlıklarını yanınada olarak, onu fazla zorlamadan yavaş yavaş değiştirmeye çalışmaktır. Yoğun miktarda ebeveyn desteği içermesine ve “ No Cry-gözyaşı içermez” olarak adlandırılmasına rağmen yine de alışkanlıklarını değiştirmekten hoşlanmayan bebeklerin az da olsa ağladıkları yöntemlerdir.